Dzisiaj przenosimy się do Antalyi. Myślę, że nie ma sensu na nią poświęcać więcej niż jednego posta, bo Antalya po pierwsze nie była naszym celem samym w sobie, po drugie - po prostu nie obfituje w niewiadomo jaką liczbę atrakcji (inna sprawa, że wiele z nich jest po prostu poza miastem).

Jak pisałam Wam w poprzednim poście, Antalya jest dużym miastem. Na stałe mieszka w niej około 1 milion mieszkańców, w sezonie dochodzi prawie do 2 milionów. Kiedy staniecie na wybrzeżu Starego Miasta, po prawej stronie zobaczycie ciągnący się pas gór Taurus - dokładnie jego zachodnia część. Jak możecie się domyśleć, w zestawieniu z morzem i plażami wygląda to bardzo malowniczo. Niestety, przynajmniej podczas naszego pobytu, widoczność była raczej słaba z uwagi na dużą wilgotność powietrza i jego małą klarowność. Nie mieliśmy możliwości podziwiania gór - co zresztą widać na zdjęciach poniżej. Jeżeli interesuje Was więcej kwestii związanych z Antalyą, odsyłam do innych źródeł. Ja zawsze, w tym miejscu, będę opisywać rzeczy i miejsca ze swojej perspektywy, bo kopiowanie tekstów z wikipedii ma mały sens i jest raczej słabe.

Żebyśmy mogli dalej razem "podróżować" napiszę Wam jedną, bardzo ważną rzecz - tj. jakim typem turysty* jestem ja i Michał. Słowo klucz dla naszych wycieczek to balans. Nie mogę powiedzieć, że jestem osobą, która wszystko potrafi załatwić za bardzo małe pieniądze, bo tak nie jest. Owszem, jak każdy, nienawidzę przepłacać, ale mam też swoje granice, których nie jestem w stanie przekroczyć (jak np. spakować się na 3 tygodnie do bagażu podręcznego, spać w hotelu z zimną wodą i robakami etc.) Nie martwcie się - znajdziecie tutaj wskazówki, jak ogarnąć tanio niektóre kwestie, ale nie znajdziecie tutaj rad, jak "zrobić" Turcję w dwa tygodnie za 500 zł i musicie się z tym liczyć.  Tutaj prędzej pomoże Wam biuro podróży i opcja all in.

Jasne jest, że ja też lubię się chwalić przed znajomymi, że udało mi się znaleźć bilet w dwie strony za stówę, ale jeżeli nie odpowiada mi termin i inne kwestię, to za tą stówę i tak nie polecę. To samo dotyczy hoteli. Jestem w stanie spać dwie noce w obskurnym i brzydkim hotelu (ale i tak musi mieć ciepłą wodę i osobną łazienkę) by potem, kolejne dwie spędzić w jakimś bardziej wypasionym. To taka jakby nagroda, chociaż wiem, że podróżowanie jest nagrodą samą w sobie. Tyle. Uważam, że nie ma w tym nic złego. Jeżeli macie podobnie jak ja, jestem pewna, że się odnajdziecie w moich postach. 

Kochani pamiętajcie także, że wbrew powszechnej opinii podróżowanie na własną rękę czasem wychodzi taniej, a czasem drożej i to jest zupełnie normalne - wszystko zależy od tego, gdzie się wybieracie, jakie planujecie aktywności, co planujecie jeść, pić, a nawet czym się przemieszczać. Proszę Was jedynie o rozsądek - nie katujcie się byle czym tylko po to, żeby odhaczyć jakieś miejsce z Waszej listy. Poczujcie klimat, poczujcie miejsce. Zjedzcie dobre jedzenie w knajpie i na ulicy, śpijcie na pustyni na pryczy, a potem  w tym samym kraju w pięknym riadzie (tu też da się za grosze;). 

Żyjcie i przeżywajcie. Balansujcie - tak jak balansujecie między pracą, rodziną i czasem wolnym.

Okej Moi mili, dosyć czczej pisaniny, przejdźmy do konkretów. W Antalyi zatrzymaliśmy się na początkowe dwie noce. Dało nam ogromnego, energetycznego kopa. Mogliśmy powiedzieć "dzień dobry!" morzu i poczuć turecki klimat! Okazało się, że zarezerwowaliśmy hotel w świetnym miejscu, bo zaraz obok centrum handlowego MURATPASA. Przy centrum znajduje się też przystanek tramwaju, który jechał prosto z lotniska. Mieliśmy chwilę czasu do naszego zameldowania w hotelu, więc z przyjemnością rozłożyliśmy się z bagażami w Starbucksie w galerii. Pamiętam, jak miło zaskoczyła mnie cena kawy (moje ulubione, największe cappucino z mlekiem sojowym i podwójnym espresso kosztowało - uwaga - 9 zł:) Znaleźliśmy tam też karty do telefonu (procedura rejestracyjna - jeszcze nas, obcokrajowców - trwała ponad godzinę), pochodziliśmy po sklepach - i tu uwaga! CENY TURECKICH UBRAŃ MNIE DOSŁOWNIE POWALIŁY NA KOLANA - szczególnie tych z tureckich sieciówek takich jak KOTON czy LC WAIKKI. Dziewczyny, to nie jest jakość pierwsza klasa, tylko taka sieciówkowa, ale naprawdę - weźcie do serca moje rady i trzy razy zastanówcie się czy warto lecieć z Polski z ledwo domykającą się walizką. My trafiliśmy na końcówkę wyprzedaży i superniski kurs liry i to było n-i-e-b-o! Szkoda, że w mojej dopchanej już w Polsce walizce tych przestworzy brakowało. Zauważyłam, że kosmetyki (MAC, Khiels) również były tańsze, nie ma natomiast różnicy w cenach perfum czy cenach alkoholu (przynajmniej teraz).

Zatrzymaliśmy się w tym hotelu. Mimo, że nazywa się OZGOR, od razu dostał od nas wdzięczne miano Obskura, tudzież Ogóra. Obsługa raczej nie mówiła po angielsku, ale na migi się dogadacie. W ogóle mam takie wrażenie, że w Turcji z angielskim ciężko. Prędzej dogadalibyśmy się po rosyjsku... Za dwa noclegi bez śniadania zapłaciliśmy 220 zł łącznie. Tutaj jednak kluczowa była lokalizacja. Poza tym planując doszliśmy do wniosku, że chcemy sami zadecydować co zjemy na nasze pierwsze, tureckie śniadania. 

Z centrum handlowego MURATPASA (tudzież z hotelu) dojdziecie deptakiem do Starego Miasta. Przy deptaku jest masa sklepów z ubraniami, lodami, jedzeniem, kawą czy sokami. Głodni nie będziecie. Deptak kończy się przy porcie i ma około kilometra długości.

Z naszej perspektywy Kaleici to zdecydowanie najfajniejsza część Antalyi. Spędziliśmy w okolicy łącznie 3 dni (spaliśmy 3 noce) i był to świetny wybór - na zdjęciach zobaczycie dlaczego. Stare Miasto Antalyi jest kolorowe, ma mnóstwo wąskich uliczek, w których możecie się dosłownie zgubić - celowo bądź nie :) Nie muszę polecać Wam również żadnego konkretnego miejsca na zjedzenie czegokowiek. Tripadvisor ma słaby rating w Antalyi, więc tym razem nie bazowaliśmy na nim, tylko sami wybieraliśmy miejsca na posiłki. Knajp jest mnóstwo! Zaufajcie swoim nosom! Ja jedynie polecam - jak zwykle nad morzem - postawić na ryby i owoce morza.

Może wydać Wam się to dziwne, ale w Antalyi ciężko o ładną plażę. Miasto, z moich obserwacji, jest położone na klifach, a żeby dotrzeć na płaską, piaszczystą plażę dojeżdżając z centrum musielibyście poświęcić sporo czasu. Jest jednak pewna alternatywa - tj. Mermerli beach. Jest ona przyklejona do portu i tak naprawdę jest plażą jednej z nadbrzeżnych restauracji (w której nota bene jedliśmy dwa razy obiad i był super). Za wstęp na plażę trzeba było zapłacić codziennie 13 TRY (ok. 7 PLN). W cenie jednakże mieliśmy leżaki i parasole przeciwsłoneczne, więc to było super. Do tego dno morza w obrębie plaży nie było kamieniste, tylko piaszczyste, można było wziąć sobie również materac czy koło do pływania (w cenie). Jak dokładnie wyglądała plaża obrazuje zdjęcie poniżej. Osobiście - bardzo ją polecam. Jedyny minus to jak się domyślacie - ograniczona liczba miejsc. Początkiem września jednak, około godziny 10, nie było żadnego problemu.

Brama Hadriana

Brama Hadriana jest bardzo charakterystycznym zabytkiem Antalyi i robi spore wrażenie. Otwiera też jedną z uliczek na Starym Mieście. Powstała w czasach panowania cesarza Hadriana,  jako łuk triumfalny. Dzięki odkopaniu tej części starożytnego miasta można sobie uświadomić, jak grubą wartstwą ziemi została przykryta antyczna Antalya podczas stuleci.

Duden Falls

Dużo krzyku o nic. Dobra, to na pewno jest duży wodospad i na pewno ciekawe jest to, że jest w środku miasta. Ale nie da się tam legalnie zejść, podejść i jest masa ludzi, więc w zasadzie dużo hałasu o nic... Kaskada jest najwyższa w rejonie i spływa naprawdę szerokim strumieniem, ma około 60 m wysokości. Z poziomu morza można go podobno zobaczyć od środka.

Lara Beach

To plaża, na której spędziliśmy łącznie raptem dwa dni, dojeżdżając z hotelu, w którym wzięliśmy opcję ALL IN. Byliśmy daleko od centrum, bo zależało nam na plaży i morzu po to, żeby chociaż chwilę odpocząć i nie szukać codziennie jedzenia. Niestety Kochani - ta plaża to porażka. Jest brudno, dużo ludzi, stare leżaki, daleko od centrum, na jakichś wydmach albo nie wiem czym. Hotel oceniam na 7,5 na 10. Obejrzycie go sobie tutaj.

Oceanarium w Antalyi - AQUARIUM ANTALYA

Oceanarium zwiedziliśmy już po powrocie do Antalyi z Kapadocji. Na oceanarium musicie przeznaczyć około 3 godziny, jeżeli chcecie mieć w miarę fajne zdjęcie. Z ważnych kwestii - bilet kosztuje około 30$ od osoby, jeżeli kupicie go przez Internet tu. Aquarium w Antalyi szczyci się najdłuższym podwodnym tunelem na świecie i jeśli mam być szczera - na mnie zrobił ogromne wrażenie. Tunel ma aż 131 m długości. W Aquarium znajdziecie też Snow World i Ice Museum (płatne osobno), a także WildPark - park z gadami (płatne osobno). Z dodatkowych atrakcji nie skorzystaliśmy. Z łatwością dojedziecie tam autobusem. Polecam przede wszystkim dojazd do pobliskiej galerii handlowej Migros Shopping Center, gdzie jest zatoczka i przejście ok. 300 m na nogach. Kursuje stamtąd mnóstwo autobusów. Resztę niech powiedzą zdjęcia.

Ciekawostki:

Granat, sok z granatu i granatowe drzewka

Turcja jest światowym liderem w hodowli granatu (wiedzieliście?). Z sokiem z granatu jest tak, że za pierwszym łykiem smakuje średnio, bo czujecie tylko cierpki smak, a pod koniec picia jesteście już w nim zakochani i wiecie, że będziecie go pić przez cały wyjazd - szczególnie kiedy jest sprzedawany w takim miejscu jak to poniżej. Więcej o granacie napiszę Wam w poście kulinarnym. Wiem jedynie, że ogromny kubek (ok. 600 ml) świeżo wyciskanego soku kosztował mnie około 7 złotych.

Koty, koty everywhere

Podsumowując:

Dzięki Antalyi udało mi się wykreślić z mojej BUCKET LISTY następujące pozycje:
1. Wypić kawę po turecku w Turcji.
2. Zwiedzić Oceanarium (gdziekolwiek).

Jak widzicie obie pozycje można było "zaliczyć" w innym miejscu. Czy chciałabym tam wrócić? Chyba nie. Dla odpoczynku i plaży wybrałabym inne z pobliskich miasteczek. Antalya jest świetna jako baza wypadowa, posiada świetną komunikację i połączenia z innymi miastami, nie jest też nastawiona tylko na turystów, więc ceny są dużo lepsze niż np. w Alanyi. Ale nie znalazłam tam wszystkiego czego szukałam. Kuchnia jest fantastyczna, ale umówmy się - nie lubimy przecież płacić za dostęp do morza, a tam gdzie jest bezpłatny - jechać 40 minut... Just sayin'. Rozważcie ją jako bazę wypadową, ale raczej nie bierzcie pod uwagę jako miejsce do plażowania.

Kochani! Jedziemy do Kapadocji!

Kebab. Pierwsze słowo, które kojarzy mi się z Turcją. Odkąd te buły wypełnione rozmaitościami zaczęły wyskakiwać jak grzyby po deszczu na każdym miejskim rogu, od tej pory przypomniałam sobie w ogóle, że Turcja istnieje. Nigdy, ale to nigdy nie zawracałam sobie jednak tym krajem głowy. Ot, wiem, że jest. Był dla mnie zwyczajnie nieatrakcyjny. Wszyscy wiemy, że już jakiś czas temu przyklejona mu została niechlubna łata w związku z tzw. "januszami" na wakacjach i zapaleniem ucha łapanym na hotelowych basenach. Dwa lata temu natomiast, po zamachu stanu, Turcja kompletnie przestała być na moim radarze (w sumie nigdy nie była). Kto by się chciał męczyć w prawie 40-stu stopniach, mając z tyłu głowy ryzyko ewentualnego zamachu?

Na pewno nie ja. Wtedy wydawało mi się, że dobrze spędzony czas na wakacjach to tylko ten przy basenie, z rozwodnionym drinem i że koniecznie muszę czuć się jak boczek na patelni i tak samo skwierczeć od maltretującego mnie Słońca.

Jednak jak wszyscy dobrze wiemy nie zmienia swoich poglądów tylko ten, kto takich nie posiada. Moje postrzeganie świata przez ostatnie 22 miesiące naprawdę mocno ewoluowało. 

Nigdy nie zapomnę pewnej sytuacji z dzieciństwa. Na któreś Mikołajki dostałam pewną książkę. Były w niej opisane (nazwijmy je tak na potrzeby niniejszego posta) cuda świata. Pamiętam, że jako małą, bo 6-letnią wówczas dziewczynkę moją uwagę szczególnie przykuły zdjęcia z Kapadocji - kolorowe balony zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Nie mogłam uwierzyć, że takie miejsce jest na świecie. Wtedy w ogóle świat poza podwórkiem nie mieścił mi się w głowie i wszystko, nawet morze, wydawało się poza zasięgiem.

Jak się domyślasz, drogi Czytelniku, szybko zapomniałam o moich balonach...

I teraz magicznym, szybkim skokiem przenosimy się do teraźniejszości. Rok 2017. Kwiecień. Pakuję się na trzytygodniowy, balijski trip. Przeglądam Instagram. Zdjęcia z podróży innych użytkowników to, oprócz zdjęć jedzenia, moje ulubione. Bardzo mocno mnie inspirują plus wpływają na moją motywację do pracy. I bach. Zdjęcie. Coś mi świta, coś sobie przypominam, gdzieś to już widziałam! Tak, wiem! Kapadocja! O kurde, to Turcja! W tym samym momencie, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki każda moja obawa odeszła w niepamięć. Już wiedziałam, że mam ją na celowniku. Nie wiedziałam tylko kiedy.

Podstawa to cel

Niejednokrotnie zaznaczałam, że naprawdę staram się nie mieć marzeń. Wiem, że możecie myśleć, że to bardzo smutne. Dla mnie jednak typowe marzenia bez możliwości spełnienia to sytuacje, które mogłyby powodować frustracje, gdyby nie udało mi się ich ostatecznie zrealizować. Mój charakter, który jest mieszanką optymizmu z większym jednak naciskiem na realizm pozwala mi natomiast sporo rzeczy skutecznie planować i dzięki temu realizować. I uwierzcie mi, że to wbrew pozorom ma naprawdę bardzo dużo wspólnego z marzeniami. Tyle, że ja je faktycznie spełniam:)

Turcja znalazła się na mojej liście, która ma wdzięczną nazwę BEFORE I DIE. I tutaj sprzedam Wam mojego life hack'a - moja lista jest moim motywatorem. Noszę ją nawet w telefonie. W momencie, kiedy mam chwile zwątpienia, głównie w pracy, patrzę na nią i mówię sobie, że za dużo zostało pozycji, żeby się poddawać. Just sayin'.

Lot - bilety 

Według mnie, po badaniu tematu przez około pół roku najlepiej wychodzą cenowo bilety czarterowe. Czarter to w skrócie opcja, gdzie za pośrednictwem biura podróży (np. TUI, ITAKA) kupujecie sam bilet lotniczy. Zwykle to wygląda tak, że lecicie samolotem wypełnionym ludźmi którzy lecą na zorganizowane wakacje. Wy wysiadacie na lotnisku w miejscu docelowym i jesteście pozostawieni sami sobie, ich natomiast odbiera autokar i rezydent. Później, lot powrotny wygląda tak samo. Po prostu cały samolot na danej trasie jest wynajęty przez biura podróży. Bilety czarterowe zwykle w cenie mają bagaż rejestrowany i można je kupić naprawdę, naprawdę tanio, szczególnie z dużym wyprzedzeniem. My za nasze zapłaciliśmy 639 zł - w tym 5 kg bagażu podręcznego i 20 kg bagażu rejestrowanego na osobę. Lecieliśmy z Rzeszowa do Antalyi. Odnośnik do samych lotów czarterowych znajdziecie na stronie każdego z większych biur podróży.

W Rzeszowie - co nas bardzo zaskoczyło - parking przy lotnisku jest bezpłatny! Może to głupota, ale przez 14 dni udało nam się zaoszczędzić minimum 140 zł!

Dlaczego Antalya?

Antalya jest największym lotniskiem na Riwierze Tureckiej. Jest to duże miasto, ok. 1,7 mln mieszkańców, rozciągające się wzdłóż wybrzeża. Stamtąd z łatwością dostaniecie się do takich turystycznych miejscówek jak: Side, Alanya, Kemer, Belek i in.

Antalya została przez nas wybrana jako lotnisko docelowe dlatego, że chcieliśmy zażyć na tych wakacjach chociaż trochę morza i plaży. Była świetnym wyborem, zanim ruszyliśmy do Kapadocji również dlatego, że jako duże miasto oferuje liczne, przyzwoite rozwiązania komunikacyjne. O tym, co robić w Antalyi, napiszę w kolejnym poście.

Jeżeli organizujecie wyjazd na własną rękę, koniecznie pamiętajcie o ubezpieczeniu. W Turcji nie działa EKUZ, fajnie jest na wszelki wypadek mieć jakieś wsparcie z zewnątrz. Uczulam Was- wczytajcie się w warunki ubezpieczenia, szczególnie zaś w ewentualne powody wyłączeń ochrony ubezpieczeniowej oraz terminy i naprawdę, rzetelnie tego pilnujcie.

My tym razem ubezpieczaliśmy się w Nationale Nederlanden. Ubezpieczenie wyszło nas po 130 zł/osobę.

Waluta

Obowiązującą aktualnie walutą w Turcji jest lira turecka (TRY). Przez okres naszego pobytu jedna lira turecka kosztowała około 0,55 PLN. W 2017r. jedna lira kosztowała 1,10 PLN w 2016r. około 1, 30 PLN. Jak widzicie, w okresie kiedy byliśmy w Turcji wartość liry spadła prawie o połowę. W praktyce oznaczało to tyle, że np. ceny w restauracjach, ceny jedzenia, biletów, alkoholu pozostały w Turcji takie same, natomiast dla nas było to prawie o pół mniej niż przed rokiem. Było to spowodowane, bez wchodzenia w szczegóły, aktualną sytuacją geopolityczną. Uwierzcie mi - na wyjeździe organizowanym samodzielnie miało to ogromne znaczenie.

Płatności

Mówiłam już o tym na moim instastory. Bardzo, bardzo polecam kartę REVOLUT. Więcej informacji znajdziecie tutaj. Jeżeli chodzi o jakiekolwiek płatności zagranicą jest to mój osobisty hit. Nie płacicie za przewalutowania, nie płacicie za pobieranie gotówki z bankomatu (do równowartości 800 zł), nie tracicie kasy rezerwując przez booking czy airbnb. Do tego macie bardzo intuicyjną aplikację, gdzie po prostu przerzucacie swoją kasę i zmieniacie waluty. Na miejscu proponuję płacić lirą - jeżeli macie gotówkę. Zapłacicie również EURO albo $, ale osobiście nie polecam - przelicznik jest bardzo niekorzystny. Gotówkę - przynajmniej na pierwsze płatności - wymienicie już na lotnisku.

Karta z Internetem

Kartę z Internetem kupiliśmy w galerii handlowej. W Turcji macie do wyboru 3 główne sieci komórkowe: Vodafone, Turk Telekom albo TurkCell. Z naszych obserwacji wynika, że najtaniej wychodził zakup karty w Turk Telekom i tam też ją kupiliśmy. Karta kosztowała 120 TRY (około 70 PLN). Miała 10 GB Internetu i była ważna jeden miesiąc. UWAGA! W Turcji istnieje obowiązek rejestracji numeru, dlatego do zakupu karty koniecznie musicie mieć ze sobą paszport.

Bezpieczeństwo

Okej. Przebrnęliśmy przez bardzo podstawowe informacje więc możemy przenieść się do Turcji. 

Wysiadacie na lotnisku w Antalyi. Lecieliście 2:30h, więc w sumie całkiem okej. Wychodzicie z budynku. Uderza Was gorące powietrze i słodki zapach. Rozglądacie się. To jest moment, kiedy zawsze  - przynajmniej ja - jestem oszołomiona. Bardzo lubię to uczucie. Jakkolwiek głupio to zabrzmi, zawsze w tym momencie czuję nadchodzącą przygodę.

...

Biegnie do Was 5 taksówkarzy, kilka osób czeka z imiennymi kartkami. I tutaj dwie opcje:

1. Wybieracie taksówkę, żeby dostać się do Waszego hotelu - bo w jakimś się chyba zatrzymaliście?

Tutaj ostrzegam: to nie będzie tania impreza. Nie wiem ile zapłacicie, ale my za hotel 3 km w linii prostej od lotniska zapłaciliśmy 25 zł. Zawsze, ale to ZAWSZE ustalcie cenę z góry, albo pilnujcie taksówkarza, żeby włączył taksometr. Jeżeli tego nie zrobicie, no cóż... pretensje możecie mieć tylko do siebie.

2. Oszczędzacie i jedziecie komunikacją miejską.

W Antalyi komunikacja miejska jest zorganizowana świetnie i przede wszystkim jest bardzo tania. Kierując się z głównego wyjścia na lotniku, już na wprost jest linia tramwajowa. Zakupu biletów dokonujecie w automacie, który niestety nie jest zbyt intuicyjny, mimo, że wybierzecie język angielski. Kupujecie za pierwszym razem bilet - w zasadzie kartę miejską -  i od razu wybieracie kwotę, którą nabijacie swoją kartę. Za kartę płacicie jednorazowo ok. 5 PLN, jeden przejazd natomiast kosztuje 5 TRY, więc ja polecam to rozwiązanie. My wybraliśmy pierwszy hotel w niedalekiej odległości od Starego Miasta, więc było to najlepsze rozwiązanie.

Na dzisiaj to tyle! W następnym poście opiszę Wam co robić - i za ile - w Antalyi, a także jak rozplanować sobie czas.